تجربه ی شیرینِ باتوبودن!
گاهی به این فکرمی کنم که خداهرچه می خواسته ام بِهِم داده وبسیاری ازمسائلی راکه دنبالش بوده ام،تجربه کرده ام وانگاربازهم چیزی هست که هیچ چیزجایگزینش نیست وآن،مشغول شدن به خودخداست.مشغولیت به هرکسی وچیزی غیرازخدا،دیگه برایم لذتبخش نیست.فقط مناجات باخداست که وقتی مشغولش می شم،دیگه بعدش احساس نیازبه کسی وچیزی دیگه ندارم.آری،مناجات باخداتنهارازِ خلقت انسان است.هرکه وهرچه غیراو،جای اورانمی تونه بگیره.
خدایاوقتی باتوام،همه کس دارم«توجانشین همه ی نداشتن هاهستی.اگرتنها ترین تن هاشوم بازتوهستی!وچه زیباست این!
وقتی بی توبه سرمی برم،گویی هیچ کس ندارم
بی همگان به سرشود؛بی تو به سرنمی شود
